Ο Κουλούρης... και τα φαντάσματα του παρελθόντος

Γράφει ο Ζήσης Χ. Πατσίκας

Και ξαφνικά ιερή αγανάκτηση πλημμύρισε τα δελτία και τις εφημερίδες. Ο Κουλούρης πέρασε με κόκκινο! Και επιπλέον διαπληκτίστηκε με τους αστυνομικούς τραυματίζοντας έναν με το αυτοκίνητό του. Μα είναι ποτέ δυνατόν; Ο Κουλούρης; Το αξιότιμο αυτό (πρώην) μέλος του Ελληνικού κοινοβουλίου; Ο δανδής της Ελληνικής πολιτικής; Λαός και δημοσιογράφοι έμειναν άναυδοι.  

Υποκρισία! Υποκρισία σε βαθμό σουρεαλισμού. Λες και σήμερα μάθαμε ποιος είναι ο Κουλούρης και τι εκπροσωπεί. Λες και πρώτη φορά βλέπουμε τέτοιες συμπεριφορές όχι μόνο από πολιτικούς, αλλά από πολλούς εκπροσώπους θεσμών που θα έπρεπε να αποπνέουν σεβασμό και να διδάσκουν διά του παραδείγματος. Λες και ο Κουλούρης είναι ο χειρότερος! Δυστυχώς δεν είναι. Το ξέρουμε όλοι. Η αισθητική και η ποιότητα Κουλούρη αποτελεί ισχυρό και διακομματικό μπλοκ στην Ελληνική Βουλή.

Πώς έγινε και αναδεικνύαμε αυτούς που συγκέντρωναν τα χειρότερα χαρακτηριστικά μας; Ο «ξέρεις ποιος είμαι εγώ».

Πώς μας κάνανε να πιστέψουμε ότι αυτοί μας αξίζουν; Πώς μας ρίξανε σ’ αυτήν την παγίδα; Γιατί διαλέγαμε αυτούς που μας τραβάνε προς τα κάτω για να μας κάνουν σαν τα μούτρα τους, αντί να απαιτούμε τους καλυτέρους τους τιμιότερους και τους ικανότερους; Γιατί αναδεικνύαμε αυτούς που μας πριονίζουν τα πόδια αντί γι’ αυτούς που μας σπρώχνουν μπροστά; Δεν έχει σημασία. Φτάνει πια. Μόνη ελπίδα όλα αυτά να τελειώσουν εδώ. Μα πώς;

Ένας ομαλός τρόπος υπάρχει: η μαζική και υπεύθυνη συμμετοχή. Συμμετοχή σε όλα τα κοινωνικά πεδία, αλλά κυρίαρχα συμμετοχή στις επερχόμενες εκλογές. Κόντρα στην απάθεια και την αποχή που προσπαθούν να επιβάλουν ως κυρίαρχη τάση. Οι πραγματικά αγανακτισμένοι πρέπει να στείλουν τους Κουλούρηδες όλων των κομμάτων σπίτι τους και να δώσουν εντολή διακυβέρνησης σε αυτούς που θα ενσαρκώνουν την ελπίδα και την αξιοπρέπεια. Αυτούς που θα κάνουν τους πολιτικούς τύπου Κουλούρη γραφική ανάμνηση από την «παλιά Ελλάδα». Απαιτήστε τους καλύτερους από όλα τα κόμματα. Τους ακέραιους, τους μη εξαρτημένους, τους άφθαρτους.

Δεν συμβιβαζόμαστε με τη μιζέρια και την μετριότητα. Δεν φοβόμαστε γιατί ξέρουμε την δύναμή μας.

Μας αξίζουν περισσότερα, μας αξίζουν καλύτερα. Και θα τα έχουμε. Όλοι μαζί.