«Ένα δύσκολο 2011 έφυγε… ένα ελπιδοφόρο 2012 ήρθε»

Το 2011, το οποίο μας αποχαιρέτησε προσφάτως, ήταν ένα έτος πολύ πλούσιο σε ειδήσεις. Κάνοντας κανείς ένα απολογισμό αυτής της χρονιάς θα έλεγε ότι ήταν ένα έτος, το οποίο βύθισε την Ελλάδα σε μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις της σύγχρονης μεταπολιτευτικής ιστορίας, σπρώχνοντας την στα άκρα ή με άλλα λόγια στο χείλος μιας καταστροφικής χρεοκοπίας. 

Το 2011 ήταν μια χρονιά η οποία στιγματίστηκε από τα δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα, από τους "αγανακτισμένους", οι οποίοι βγήκαν στους δρόμους, φώναξαν υπέρ των εργασιακών τους δικαιωμάτων και μιας ευνοϊκότερης φορολογικής μεταχείρισης και δεν σταμάτησαν εκεί αλλά χλεύασαν υπουργούς και βουλευτές, όταν είδαν τη ζωή τους αλλάζει προς το χειρότερο από υποσχέσεις οι οποίες δεν τηρήθηκαν ποτέ.

 Ήταν ο περασμένος Νοέμβριος, όταν η χώρα έκανε μια τεράστια στροφή στην πολιτική σκηνή. Ήταν η μόνη ίσως φορά που χιλιάδες Έλληνες παρακολουθούσαν με κομμένη την ανάσα τις ραγδαίες εξελίξεις και ίσως ήταν η μόνη φορά μετά από πολλά πολλά χρόνια που ενώθηκαν όλοι σε μία ελπίδα. Ποια ήταν αυτή; Το τέλος στο πολιτικοοικονομικό αδιέξοδο της χώρας. Το 2011 έκλεισε όπως πλέον όλοι γνωρίζουμε άκρως επεισοδιακά με την σύλληψη του Ηγούμενου Εφραίμ για την γνωστή υπόθεση του Βατοπεδίου, η οποία προκάλεσε όπως ήταν αναμενόμενο πολλές αντιδράσεις από τον χριστιανικό κόσμο και εντός Ελλάδος και εκτός. Κατά τη γνώμη μου, η στιγμή της σύλληψης ήταν άκυρη, καθώς ήταν οι μέρες όπου ο Χριστιανισμός και η Ορθοδοξία έχουν την τιμητική τους, ήταν γιορτινές μέρες, μέρες αγάπης και αλληλεγγύης, που με αυτό τον τρόπο σπιλώθηκαν και αμαυρώθηκαν. Θεωρώ ότι θα μπορούσαν να γίνουν όλα αυτά και ένα μήνα μετά, καθώς αυτή η υπόθεση εκκρεμεί αρκετό καιρό, συνεπώς «η τιμωρία» μπορούσε να πάρει λίγες μέρες παράταση.

Παρ’ όλα αυτά το 2012 ήρθε γεμάτο ελπίδες και όνειρα και θέλω να πιστεύω ότι θα φέρει ευχάριστα γεγονότα και ένα καλύτερο αύριο για όλους. Βέβαια πολλοί είναι αυτοί που αποκαλούν το 2012 τη χρονιά της «αιτιολογημένης απαισιοδοξίας», όμως εγώ ως αθεράπευτα αισιόδοξη δεν το υποστηρίζω κάτι τέτοιο. Προσπαθώντας να σκεφτώ τι ακριβώς μας περιμένει φέτος, θα μπορούσα να πω ότι τα γεγονότα τα οποία είναι σίγουρο πως θα παρακολουθήσουμε μέσα στη χρονιά θα είναι, η πορεία της κυβέρνησης σωτηρίας του Λ. Παπαδήμα, οι εσωκομματικές έριδες του ΠΑΣΟΚ και η ενδεχόμενη αλλαγή στη ηγεσία του, οι εκλογές πιθανόν του Απριλίου με τα δεδομένα μέχρι στιγμής αλλά και κάποια επιπρόσθετα αναγκαία οικονομικά μέτρα. Όπως επίσης, θα γίνουμε μάρτυρες της δύσκολης πορείας που θα ακολουθήσει η Ευρωζώνη και το ευρώ, καθώς το μέλλον της διαφαίνεται αβέβαιο.
 

Είναι δεδομένο ότι στη χρονιά αυτή θα βρεθούμε αντιμέτωποι με περισσότερες προκλήσεις και όπως είναι λογικό θα αναγκαστούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που μέχρι σήμερα ορίζαμε τη ζωή μας. Κατά τη γνώμη μου, λοιπόν, αυτό που χρειάζεται πλέον δεν είναι πομπώδης εκφράσεις αλλά ουσιαστικές πράξεις.