Ότι κοροϊδεύεις το λούζεσαι….

Της Λένας Μαρκογιαννάκη

Είναι γεγονός ότι ο ρατσισμός υπήρχε και θα υπάρχει πάντοτε. Στην δική μας περίπτωση βέβαια, δηλαδή στην περίπτωση της Ελλάδας, ο ρατσισμός που φτάσαμε να βιώνουμε στο εξωτερικό (μιλώντας κυρίως για την Ευρώπη) είναι κάτι που δεν δημιούργησε ο ελληνικός λαός καθ’ αυτός αλλά αυτοί οι οποίοι φρόντισαν να μας διασύρουν με όποιο τρόπο μπορούσαν. Όλη η Ευρώπη κάποτε μας θαύμαζε συνολικά και πλέον θαυμάζει αποκλειστικά τον αρχαίο πολιτισμό μας και τίποτε άλλο.  

Με αφορμή, λοιπόν, το πρόσφατο ταξίδι που έκανα σε μια από τις πιο όμορφες πόλεις της Ευρώπης, βρέθηκα αντιμέτωπη με ένα έντονο κλίμα αρνητισμού και ρατσισμού απέναντι στο ελληνικό στοιχείο. Το γεγονός πως είσαι Έλληνας όχι μόνο τους οδηγεί να σε κοιτούν με ένα τεράστιο χαμόγελο ειρωνείας, αλλά το χειρότερο από όλα είναι ότι σε απαξιώνουν και σε υποτιμούν σε επίπεδο φυσικά νοημοσύνης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα απαξίωσης και υποτίμησης είναι να σε διώχνουν από τα μαγαζιά επειδή είσαι Έλληνας, μια παράλογη λογική, που δυσκολεύομαι σαφώς να τη κατανοήσω. Σε υποτιμούν ακόμη κλέβοντας σε στα ρέστα μια αγοράς, πιστεύοντας ότι δεν θα καταλάβεις και πολλά, αφού εδώ και χρόνια δεν καταλάβαινες ότι σε έκλεβε το ίδιο σου το κράτος, τώρα θα καταλάβεις;

Δεν ξέρω να σας πω με ακρίβεια εάν όντως αυτή η συμπεριφορά αντιστοιχεί μόνο για το ελληνικό στοιχείο, αλλά εμένα αυτή η εντύπωση μου δόθηκε, διότι δεν έγινε μια φορά, δεν ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός, αντίθετα τις περισσότερες φορές, πριν ακόμη τολμήσεις να μπεις στο μαγαζί σου έλεγαν «Όχι, όχι δεν πουλάμε…» ή «Όχι, γιατί θα τα ανακατέψεις και δεν θα πάρεις…». Τι στο καλό φαινόμαστε από τη φάτσα; Δεν ξέρω αν λέγεται αγένεια, αυτό που ξέρω είναι ότι μας δυσφημίσανε και μας διασύρανε μέχρι εσχάτων, ώστε να φτάσουμε στο σημείο να ντρεπόμαστε για την καταγωγή μας και πολλές φορές να την αρνιόμαστε.

Ακόμη ένα κλασικό γεγονός ρατσισμού που βιώνουμε τελευταία στην Ευρώπη είναι η μη εύρεση κατοικίας και κυρίως στη Γερμανία, την κατά κύριο λόγο χώρα οικονομικής μετανάστευσης των Ελλήνων. Όχι γιατί δεν υπάρχουν σπίτι προς ενοικίαση αλλά γιατί δεν νοικιάζουν σε Έλληνες, διότι είτε πιστεύουν ότι δεν έχουμε να τους πληρώσουμε είτε φοβούνται ενδεχόμενη πτώχευση άρα “no money” (καθόλου λεφτά) στο μέλλον. Και αν τύχει και βρεις να νοικιάσεις σου ζητάνε 14 μήνες μπροστά το ενοίκιο, το οποίο παρεμπιπτόντως είναι πανάκριβο και υπερεκτιμημένο. Αυτό που κάναμε, λοιπόν, κάποτε στους Αλβανούς, τους Βούλγαρους και όλους αυτούς τους οικονομικά νόμιμους φυσικά μετανάστες, τώρα το κάνουν άλλοι σε εμάς. Κανένας Έλληνας ιδιοκτήτης δεν νοίκιαζε σε οικονομικό μετανάστη που καταγόταν από τις χώρες των Βαλκανίων.

Και για να μην πάω μακριά, ο τουρισμός που τόσα χρόνια στηρίζει τη Βόρεια Ελλάδα, και συγκεκριμένα τις παραλίες του Ν. Πιερίας ήταν Βαλκανικής προέλευσης, αποτελούνταν από Βούλγαρους, Γιουγκοσλάβους, Σκοπιανούς, Ρουμάνους και άλλους, αλλά τόσα χρόνια τους περιφρονούσαμε, τους μειώναμε, τους υποτιμούσαμε γιατί(;) εμείς ήμασταν καλύτεροι φυσικά. Φτάσαμε όμως πλέον στο σημείο ή μάλλον μας έφτασαν στο σημείο το ίδιο και χειρότερο, μας κάνουν ότι κάναμε εμείς κάποτε. Και εδώ κολλάει η παροιμία ότι «κοροϊδεύεις το λούζεσαι». Για τους Ευρωπαίους είμαστε απατεώνες όταν κάποτε για αυτούς ήμασταν ένας περήφανος λαός με αξιοπρέπεια. Εδώ μας κατάντησαν οι προδότες, να ντρεπόμαστε για αυτό που είμαστε, άσχετα αν κάποτε οι παππούδες μας έλεγαν «δεν θα ντρέπεσαι για αυτό που είσαι… γιατί είσαι Έλληνας». Κρίμα, κρίμα και κρίμα…