Η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική και η θέση της Ελλάδας στα μάτια της Ε.Ε…

Της Λένας Μαρκογιαννάκη

Με αφορμή την πρόσκληση του Ευρωβουλευτή Γεώργιου Παπαστάμκου (Μέλος της Επιτροπής Γεωργίας και Ανάπτυξης της Υπαίθρου) για μια σύντομη αλλά παρ’ όλα αυτά περιεκτική επίσκεψη στο Ευρωκοινοβούλιο και ενημέρωση του τοπικού Τύπου του Ν. Ημαθίας για τις εξελίξεις σε θέματα αγροτικής πολιτικής αλλά και γενικά τις εξελίξεις σε θέματα επικαιρότητας, στην οποία συμμετείχα εκπροσωπώντας το InVeria.gr, μου δίνεται η ευκαιρία να αναφερθώ στις μεταρρυθμίσεις της νέας ΚΑΠ, στο θεσμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και την θέση που κατέχει η Ελλάδα τελικά στα μάτια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  

Συναντώντας μερικούς από τους Έλληνες Ευρωβουλευτές αλλά και ξένους μπορώ να σας πω, πως η δουλεία που γίνεται εκ μέρους τους είναι εξαιρετική και μάλλον όπως φάνηκε αρκετά ψυχοφθόρα λόγω της δύσκολης κατάστασης που έχει περιέλθει η χώρα μας. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ακούστηκε από στόμα Γερμανού Ευρωβουλευτή, του κ. Albert Dess, ο οποίος ανήκει στην Επιτροπή Γεωργίας και Ανάπτυξης της Υπαίθρου, ότι αν βρισκόταν και η Γερμανία στη θέση μας, θα βλέπαμε Γερμανούς πολίτες «στους δρόμους» να διαδηλώνουν. Θέλοντας να τονίσω με αυτό ότι φαινομενικά τελικά στα λόγια όλοι συμμερίζονται τη δυσχερή θέση που βρίσκεται ο ελληνικός λαός αλλά τι γίνεται στη πράξη; Διότι δεν φαίνεται τουλάχιστον τελευταία να μας συμμερίζονται αλλά το αντίθετο.

Για να μην πολυλογώ όμως, θα ήθελα να δώσω μια σύντομη περιγραφή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για να αποκτήσουμε όλοι μια σφαιρική εικόνα όσον να φορά αυτό το όργανο της Ε.Ε και να σας βάλω λιγάκι στο κλίμα της Ευρώπης. Το ΕΚ είναι, λοιπόν, η μοναδική κοινοβουλευτική συνέλευση στον κόσμο και το μοναδικό θεσμικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης που εκλέγεται με άμεση ψηφοφορία. Αντιπροσωπεύει τους πολίτες των 27 κρατών μελών της Ε.Ε, δηλαδή περίπου 500 εκατομμύρια και με τις εκλογές του 2009 το Κοινοβούλιο αριθμεί 736 ευρωβουλευτές, που χωρίζονται σε 5 διαφορετικές πολιτικές ομάδες συγκροτημένες βάσει των πολιτικών συναφειών και όχι της εθνικότητας. Τέλος ο ρόλος του μετά την περιβόητη Συνθήκη της Λισσαβόνας έχει διευρυνθεί και ενδυναμωθεί κατά πολύ. Αυτά είναι τα βασικά που θα έπρεπε να γνωρίζει κάθε Ευρωπαίος πολίτης ώστε να ξέρει τελικά που πηγαίνει η «ψήφος» του.

Για να μπω στο προκείμενο ωστόσο, η επίσκεψη και η ενημέρωση στηρίχθηκε όπως προανέφερα στο κομμάτι της Γεωργίας και της Ανάπτυξης και συγκεκριμένα στην  μεταρρύθμιση της ΚΑΠ (Κοινή Αγροτική Πολιτική) η οποία βρίσκεται σε φάση διαπραγματεύσεων και όπως ενημερωθήκαμε από τον κ. Παπαστάμκο, το ΕΚ ουσιαστικά αυτό το διάστημα οριοθετεί τις θέσεις του για την επόμενη μακροπρόθεσμη δημοσιονομική περίοδο (2014 - 2020). Οι κεντρικές γραμμές θα είναι: 

Πρώτον, μία πιο "πράσινη" Κοινή Γεωργική Πολιτική, έτσι ώστε να μπορέσει η ευρωπαϊκή γεωργική πολιτική να παράσχει ασφαλή εφοδιασμό με υψηλής ποιότητας τρόφιμα και να συμβάλλει, ταυτόχρονα, στην προστασία του περιβάλλοντος και την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Η παροχή άμεσων ενισχύσεων στους αγρότες θα πρέπει να συνδεθεί στενότερα με τη λήψη οικολογικών μέτρων.

Δεύτερον, μια πιο δίκαιη κατανομή των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων μεταξύ των διαφόρων χωρών και των διαφόρων κατηγοριών αγροτών.  Το ΕΚ πρότεινε να λαμβάνει κάθε κράτος μέλος ένα ελάχιστο ποσοστό του μέσου όρου άμεσων ενισχύσεων της ΕΕ. Οι ευρωβουλευτές φαίνεται να συμφωνούν με την εισαγωγή ενός ανώτατου ορίου για τις άμεσες ενισχύσεις ανά γεωργό, δηλαδή αυτό που λέμε «οροφή» στις ενισχύσεις με προοδευτική μείωση σαφώς, αλλά τονίζουν επίσης ότι οι νέοι κανόνες πρέπει να λαμβάνουν, επίσης, υπόψη κάποια κριτήρια, προκειμένου να αποφευχθεί η κατάχρηση του δημοσίου χρήματος, οι ευρωβουλευτές υποστηρίζουν ότι οι άμεσες ενισχύσεις θα πρέπει να προορίζονται αποκλειστικά και μόνο για τους "ενεργούς αγρότες", δηλαδή εκείνους που χρησιμοποιούν τις γεωργικές τους εκτάσεις για παραγωγή. 

Τρίτον, το θέμα της σταθερότητας: κερδοσκοπία, διαχείριση κρίσεων και διαπραγματευτική ισχύς των αγροτών. Η καταπολέμηση των ακραίων διακυμάνσεων των τιμών και της κερδοσκοπίας στα βασικά γεωργικά προϊόντα, απαιτεί την εξεύρεση λύσης σε παγκόσμιο επίπεδο, με σκοπό να εξασφαλιστεί μεγαλύτερη σταθερότητα για τους αγρότες και ασφαλής εφοδιασμός με τρόφιμα για το ευρύ κοινό. Και για να κλείσω το κομμάτι αυτό, χαρακτηριστική ήταν η φράση του Ευρωβουλευτή Γ. Παπαστάμκου «Η γεωργία δεν έχει μόνο παρόν αλλά έχει και μέλλον» δίνοντας από ότι φαίνεται μια αίσθηση αισιοδοξία για όλους του Έλληνες αγρότες.

Ένα άλλος καίριος τομέας είναι αυτός της έρευνας και της τεχνολογίας, που αφορά το μέλλον όλων και κυρίως της Ελλάδας και της νεολαίας της. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφερθώ στα λόγια του Ευρωβουλευτή κ. Ι. Τσουκαλά (Μέλος της Επιτροπής Βιομηχανίας Έρευνας και Ενέργειας), ο οποίος μίλησε για το τρίγωνο εκπαίδευση-έρευνα-τεχνολογία, όπου η εκπαίδευση σηματοδοτεί την μετατροπή του χρήματος σε γνώση και αντίστοιχα η έρευνα και η τεχνολογία το αντίθετο. Είπε χαρακτηριστικά «Πρέπει να βοηθήσουμε να γεννηθεί το καινούργιο μεταβατικό στάδιο (τρίγωνο)». Με μια ποιο βαθιά ματιά, αυτό που εννοούσε μάλλον ο κ. Τσουκαλάς ήταν ότι η Ελλάδα πρέπει επιτέλους να επενδύσει στη γνώση δηλαδή στα παιδιά της και κατ’ επέκταση να τα χρηματοδοτήσει με σκοπό να σταματήσει αυτή η συνεχιζόμενη οικονομική μετανάστευση.

Κατά την άποψη μου, λοιπόν, και για να κλείσω η διάθεση και η δουλειά που γίνεται για πρόοδο και ανάπτυξη της Ελλάδας από τους αντιπροσώπους μας στην Ε.Ε. είναι εξαιρετική. Ωστόσο, το δυσάρεστο είναι όπως έγινε ευκρινώς αντιληπτό ότι, η Ελλάδα έχει ταπεινωθεί πολύ στα μάτια των εταίρων μας και ότι αυτό το σκηνικό πρέπει να αλλάξει το ταχύτερο δυνατό. Είμαστε μια χώρα με αρκετά «ατού» στα χέρια μας και είναι πλέον ανάγκη να τα εκμεταλλευτούμε για να ξαναβρούμε την αξιοπρέπεια μας. Οι εξελίξεις, που αφορούν τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, ας ελπίσουμε ότι θα δημιουργήσουν ένα πιο θετικό κλίμα με πιο θετικά αποτελέσματα σε όλους τους τομείς τουλάχιστον που μας αφορούν στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης…