Η Ανεργία που θα οδηγήσει;

Της Λένας Μαρκογιαννάκη*

Σε μια εποχή όπου η κρίση πλέον έχει περάσει το κατώφλι του σπιτιού μας και τα προβλήματα γίνονται μεγαλύτερα, σοβαρότερα και πολλές φορές ανυπέρβλητης δυσκολίας, είναι απόλυτα λογικό όλη αυτή η κατάσταση να επηρεάσει και το νέο άνθρωπο που τώρα ξεκινάει να κάνει τη ζωή του. Για ένα νέο, η επαγγελματική αποκατάσταση είναι η βασική σταθερά στην οποία ο κάθε άνθρωπος υπολογίζει να πατήσει έτσι ώστε να ανταπεξέλθει στο ρόλο που του όρισε η ζωή.  

Η σταθερά αυτή, ωστόσο στις μέρες μας έγινε μεταβλητή, προκαλώντας δυσάρεστες καταστάσεις, μια εκ των οποίων αλλά και η βασικότερη, αυτή της ανεργίας.

Το ποσοστό της ανεργίας στη χώρα μας με βάση τις τελευταίες εκτιμήσεις φαίνεται να αγγίζει το 16,2%, ποσοστό το οποίο μας καθιστά 4ους στη λίστα των χωρών με το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό φαίνεται να το επιβεβαιώνει και ο ΟΑΕΔ, με βάση τα επίσημα στοιχεία που ανακοίνωσε πριν κάποιες μέρες. Όμως το πιο τραγικό είναι ότι, δεν είναι αυτός ο πραγματικός αριθμός της ανεργίας αλλά η πραγματική ανεργία αναμένεται να προσεγγίσει το 20% φέτος το χειμώνα, καθώς τα επίσημα ποσοστά έκλεισαν μεν στο 16,2% την περασμένη άνοιξη, αλλά χωρίς να υπολογίζεται ένα ποσοστό λανθάνουσας ανεργίας που υπολογίζεται στο 2% με 3% για παράδειγμα οι απογοητευμένοι από την συνεχή  αναζήτηση εργασίας.

Με βάση τα δεδομένα, θα σας θυμίσω απλά την περίοδο του 1961, δηλαδή ακριβώς πενήντα χρόνια πριν, όπου το ποσοστό της ανεργίας είχε αγγίξει το 26% περίπου, με συνέπεια να οδηγήσει κύμα ανθρώπων στην μετανάστευση με απώτερο σκοπό «μια καλύτερη ζωή». Πλήθος ανθρώπων από όλα τα μέρη της Ελλάδος πήραν το δρόμο της ξενιτιάς, άλλοι προς Γερμανία, την τότε αναπτυσσόμενη χώρα του Βορρά, άλλοι προς Αμερική και άλλοι προς Αυστραλία. Πολύ φοβάμαι ότι αυτό το flash back θα ξαναγίνει πραγματικότητα καθώς καθημερινά νέοι από 24 ετών και πάνω φεύγουν στο εξωτερικό με απόρροια όχι τόσο μια καλύτερη ζωή όσο απλά μια δουλεία, η οποία να ανταμείψει κόπους (σπουδές και λεφτά) τόσων χρόνων.

Στον ορίζοντα πάντως, διαφαίνεται χλωμό το μέλλον της χώρας μας όσον αφορά την εργασία και την επαγγελματική αποκατάσταση. Σε μια χώρα, όπως η Ελλάδα, που παράγει παιδιά-μυαλά και δεν μπορεί να τα αξιοποιήσει σωστά, είναι απλά κρίμα να τα εκμεταλλεύεται, δίνοντας τους μισθό 500 και 600 ευρώ, δημιουργώντας αυταπάτες… Η Ελλάδα πρέπει να βρει τρόπους να κρατήσει τα παιδιά της….

* Η μόνιμη συνεργάτιδα του inveria.gr Λένα Μαρκογιαννάκη είναι απόφοιτη του τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Α.Π.Θ, κατέχει Μεταπτυχιακό δίπλωμα στις Διεθνείς Σχέσεις και τη Διπλωματία, του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και Μεταπτυχιακό δίπλωμα στη Δημοσιογραφία και τη Διοίκηση του LCM .