Ένα λαμπρό παράδειγμα εθελοντικής δράσης προς μίμηση

Εθελοντισμός από συνείδηση και χωρίς καμία βοήθεια ή υποστήριξη… Εδώ και μήνες ο κύριος Γιώργος, αν και συνταξιούχος, πιάνει «δουλειά», κάθε πρωί, στο παρκάκι της οδού Ανοίξεως της Βέροιας, ανάμεσα στο «Κάστρο» και στην παιδική χαρά και με μια σπασμένη σκούπα κι ένα παλιό φαράσι, σκουπίζει και καθαρίζει όλο το πάρκο, μεθοδικά και επιμελώς. 

Μαζεύει όλα τα σκουπίδια από το γκαζόν, αδειάζει τις σακούλες των μεταλλικών κάδων και τις ξανατοποθετεί καθαρές, ποτίζει και περιποιείται τα δεντράκια, φροντίζει ακόμη και για το κάτι τι των πουλιών που επισκέπτονται τα κλαδιά των δέντρων ή τα παγκάκια του πάρκου, και καθαρίζει ό,τι πέφτει κάτω από τις συκιές που αυτή την εποχή είναι φορτωμένες με την παραγωγή τους. Μετά, στο καθαρό πλέον περιβάλλον κάθεται και πίνει τον καφέ του… Αυτό άλλωστε ήταν και το αρχικό κίνητρο.

«Ερχόμουν εδώ για να πιω τον καφέ μου και δεν μπορούσα να καθίσω από τα σκουπίδια και τη βρωμιά γύρω μου. Έτσι αποφάσισα να έρχομαι κάθε πρωί και να καθαρίζω τον χώρο, όχι μόνο για μένα αλλά για όλο τον κόσμο που μπορεί να έρχεται να απολαύσει ή να ξεκουραστεί στο παρκάκι… Είναι θέμα συνείδησης, εγώ έκανα και στη Γερμανία πολλά χρόνια και εκεί τα πάρκα τα σέβονται…, έμαθα να μαζεύω τα σκουπίδια και να περπατάω σε καθαρό περιβάλλον… Εδώ, δεν έχουμε συνείδηση, με το συμπάθειο… ότι νάναι πετάνε κάτω και κανείς δεν κάνει τον κόπο να τα ρίξει στο καλάθι πιο πέρα. Ακόμα και τα περιττώματα των σκύλων τους κάποιοι δεν τα μαζεύουν… Τί να κάνουμε… Τέτοιοι είμαστε».

Έτσι λοιπόν ο κύριος Γιώργος, ανέλαβε εθελοντική υπηρεσία και πότε κουνάει το κεφάλι του απογοητευμένος από την εικόνα του πάρκου και την έλλειψη περιβαλλοντικής αγωγής του περισσότερου κόσμου, πότε χαμογελάει ευχαριστημένος, όταν κάποιοι ευαισθητοποιούνται από αυτή την φιλότιμη κίνηση και αν μη τι άλλο ντρέπονται να πετάξουν εκεί σκουπίδια, εκτιμώντας τον κόπο κάποιου συνανθρώπου τους που λειτουργεί ως καλό παράδειγμα αλλά και ως «ψήγμα» ενοχής μιας νοοτροπίας που μεταδίδεται ως ύπουλο μικρόβιο από γενιά σε γενιά… Ας μην εφησυχάζουμε όμως με τον μύθο του ελληνικού DNA. Όλα είναι θέμα παιδείας και καλά θα κάνουμε να ξεκινήσουμε από τα νήπια!

 Πηγή: Εφημ. "Λαός" (συντάκτρια Σοφία Γκαγκούση)