"Οι πολιτικοί των αυγών και των παπαγάλων...." (Γράφει ο "Κυνόδοντας")

Η σχέση των πολιτικών μας είναι μεγάλη και σε βάθος χρόνου με τα αυγά (βαμμένα ή μη). Ας δούμε μερικές από αυτές.

Τα μάτια αυγά = όταν κάποιος αγανακτισμένος πολίτης αποφασίζει βρει το δίκιο του εναποθέτοντας τη γροθιά του σε κάποιο μάτι πολιτικού.

Τρώνε αυγά =  κοινώς τους πετάνε αυγά σε διαδηλώσεις ή γενικά σε δημόσιες εμφανίσεις αγανακτισμένοι πολίτες, και τυχεροί είναι γιατί σε μεγαλύτερη αφθονία και μάλιστα δωρεάν είναι οι πέτρες.

Πασχαλινά αυγά = Η γελοία αυτή εμφάνιση των πολιτικών σε πασχαλινά πανηγύρια δια το πατροπαράδοτο «τσούγκρισμα των αυγών». Μόνο γι’ αυτό είναι ικανοί και αυτό αντιλαμβάνονται ως «σπάσιμο αυγών».

Κλωσάνε αυγά = Όταν ανήμποροι και ανίκανοι επαναπαύονται στο θώκο της εξουσίας αφήνοντας τα πράγματα στην τύχη τους και αδιαφορώντας φυσικά για την εξέλιξη τους.

Ρουφάνε αυγά = Όταν σαν καλά «προβατάκια» αποδέχονται τα πάντα από τον αρχηγό τους χωρίς να αντιδρούν σε τίποτα μόνο και μόνο για να μην χάσουν την εξουσία της «καρέκλας».

Δεν σπάζουν αυγά = Κάτι συνηθισμένο βέβαια, όταν πάντα ακολουθείται από αυτούς, μια πολιτική με γνώμονα το ρουσφέτι και την βόλεψη των παρατρεχάμενων τους και τη δημιουργία «αυλής» τους.

Χρυσά αυγά = Εδώ έχουμε την περίπτωση των πολιτικών που έχουν δει την πολιτική μόνο ως κότα με τα χρυσά αυγά. Δεν τους απασχολεί η επίλυση των προβλημάτων των πολιτών αλλά μόνο το πώς πως θα απομυζήσουν για πάρτη τους το κράτος.

Έτσι λοιπόν οι αγαπητοί αιρετοί του τόπου μας έχουν ανάγκη υπεράσπισης και κάλυψης των αδυναμιών τους. Ο κίνδυνος αποδόμησης του υποτιθέμενου καλού προφίλ είναι διαρκής και έντονος. Το να χαρακτηριστεί κάποιος αποτυχημένος ή άρχων της μικροπολιτικής και του ρουσφετιού είναι το μόνο εύκολο όταν παραλείπει να κρατάει έστω τα προσχήματα. 

Πολλές φορές βέβαια κάποιοι φίλοι ή συγγενείς τους προσπαθούν έχοντας στο νου τους το προσωπικό ρουσφετάκι, αναλαμβάνουν χρέη υπερασπιστή στα καφενεία σε συζητήσεις ή ακόμη και  blogs.  Πάντα οι ανίκανοι ηγέτες και πολιτικοί, τις ευθύνες τις ρίχνουν στους άλλους, πάντα φταίνε οι άλλοι ποτέ αυτοί. Το όπλο τους δε τα προσωπικά «παπαγαλάκια» τους  για την κάλυψη των αδυναμιών της ασχετοσύνης και της ανυπαρξίας τους. 

Συνήθως βέβαια οι «παπαγάλοι» αυτοί χρησιμοποιούν φρασεολογία και λογική που πηγάζει από πρακτικές και λειτουργίες φασιστικές και ρατσιστικές π.χ. η λογική του βούρδουλα για τη «συμμόρφωση» των πολιτών. Αγαπητοί πολιτικοί έργα θέλουμε όχι φαμφάρες και παπαγάλους να σας υπερασπίζονται.

Ο κόσμος πλέον βάζει σε λειτουργία την απλή λογική και στην ανικανότητα των πολιτικών απαντάει πλέον δυναμικά και όλους τους παρατρεχάμενους και παπαγαλάκια της υποτιθέμενης εξουσίας τους αγνοεί τους «αερίζει». Εδώ αγαπητοί μου ένα κάδο δεν μπορούν να αλλάξουν οι ανίκανοι μας πολιτικοί μας περιμένουνε να αλλάξουνε τις ζωές μας και να τις ομορφύνουν ;

Γράφει ο "Κυνόδοντας"