Έψαλλαν το "Χριστός Ανέστη" στην κηδεία του μοναχού Θεωνά

Κατά το μοναχικό τυπικό και με τη συμμετοχή πλήθους κλήρου και λαού, ο μοναχός της Μονής Καλλίπετρας π. Θεωνάς (κατά κόσμον Στέφανος Γκαλίτσιος) οδηγήθηκε στο τάφο του για να διαλυθεί στα "εξ ων συνετέθη" και να προσδοκά δικαία κρίση... 

Η εξόδιος ακολουθία, την Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2016, μακροσκελής, αλλά χαρμόσυνη, πανηγυρική. Σαν να είχαν γιορτή, σαν να γιόρταζαν μια χαρά, σαν να είχαν Ανάσταση... Έτσι, βλέπετε, γίνεται με τους μοναχούς, καθώς η αποκήρυξη των εγκοσμίων ένα στόχο έχει: Τον διαρκή αγώνα μέχρι τέλους, μέχρι ο θάνατος βρει την χωματένια σάρκα τους, ώστε - από εκεί και πέρα - η ψυχή τους να ξεκινήσει το ταξίδι προς το ποθούμενο, την δικαία κρίση που - ευελπιστούν - να τους οδηγήσει στην αιώνια θέα της Αγίας Τριάδας, στον λεγόμενο "Παράδεισο".

Αφού λοιπόν φτάνει η "ευλογημένη ώρα" του θανάτου, οι μοναχοί πανηγυρίζουν. Πανηγυρίζουν γιατί ο θάνατος, με τον θάνατο του θεάνθρωπου Ιησού, θανατώθηκε και προσδοκούν "ανάσταση νεκρών" και "ζωή του μέλλοντος". 

Χωρίς φέρετρα, χωρίς περιττά "παρελκόμενα", χωρίς γοερό θρήνο, παρά μόνο μία βουβή χαρμολύπη, αδερφοί της Μονής, η ηλικιωμένη μάνα, η αδερφή, συγγενείς και φίλοι, προέπεμψαν τον π. Θεωνά, ψάλλοντας το "Χριστός Ανέστη", επισφραγίζοντας έτσι την πεποίθησή τους ότι ο νεκρός που έβλεπαν μπροστά τους δεν είναι στην ουσία νεκρός, αλλά κοιμώμενος, περιμένοντας καρτερικά, όπως και χιλιάδες χιλιάδων άλλων δικαίων και αδίκων, την μέλλουσα κρίση.

Ο π. Θεωνάς, ο εργατικός μοναχός, αλλά και ευάλωτος άνθρωπος, έζησε με τον δικό του τρόπο. Πολλοί τον θεωρούσαν αυτόν τον τρόπο "μη συμβατό". Άλλοι δε τον θεωρούσαν "μη άξιο" να φέρει το ράσο. Κάποιοι, ακόμα και την ύστατη ώρα του αποχαιρετισμού της επίγειας ζωής, έδειξαν ασπλαχνία. Ωστόσο, τα "Άξιον Εστίν" που έψαλλε χιλιάδες φορές στην Παναγία, ο προσωπικός κόπος και το μεράκι, παρά τα αμαρτήματα και ανομήματα, ελπίζουμε να έχουν μεγάλο βάρος και στην... ζυγαριά της δικαίας κρίσης, να την γείρει προς το μέρος του. 

Αλήθεια, σε εμάς τους "συμβατούς" και "ενάρετους", τι θα μπορέσει να είναι πιο βαρύ και να υπερνικήσει την αλαζονεία, την φιλαυτία, την ασπλαχνία και την μισαλλοδοξία, που θα πέφτουν σας όρη ολόκληρα στην άλλη μεριά της ζυγαριάς; 

Ας είναι. Ούτε να δικαιώσουμε, ούτε να καταδικάσουμε είμαστε σε θέση. Απλές σκέψεις καταθέτουμε.

Ο μοναχός Θεωνάς, ο άνθρωπος που δεν προσποιήθηκε τον Όσιο, δεν προσποιήθηκε τον ενάρετο, τον "γέροντα", υπέστη εγκεφαλικό παραμονή της εορτής της κοίμησης της Παναγίας και έφυγε από τη ζωή ξημερώματα της "Μ. Παρασκευής" του Σεπτέμβρη. Τότε που, όπως είπε ο ηγούμενος της Μονής Καλλίπετρας και ακούραστος φίλος του π. Θεωνά, οι ψυχές δεν περνούν την βάσανο των τελωνίων... Άλλωστε, τι ανάγκη είχε ο π. Θεωνάς από τους δαίμονες μετά θάνατον... Τους είχε μια ζωή απέναντί του και τον ταλαιπωρούσαν! 

Μακαριστέ π. Θεωνά, να ξέρεις πως υπήρξαν και άνθρωποι που σε αγάπησαν για αυτό που πραγματικά ήσουν, όχι για αυτό που απλά φαινόταν. Καλό Παράδεισο.

Ένας παλιός "επικριτής" σου

Κάντε LIKE στη σελίδα του InVeria.gr και... 
μείνετε ενημερωμένοι για όλα!

InVeria.gr